Harem Scarem

Harem Scarem was een Canadese melodieuze rock­band uit Toronto, Ontario. Harem Scarem waren voor­namelijk in het begin van de jaren 90 van vorige eeuw, erg pop­u­lair in Japan en in hun eigen vader­land Canada. Harem Scarem was actief van 1987 — 2008. Gedurende hun loop­baan pub­liceerde men 12 stu­dio albums, plus ontel­bare live en com­pi­latie albums.

De vroege jaren
Harem Scarem werd opgericht in 1987 door de gitrarist Pete Les­per­ance en zanger Harry Hess, voor­ma­lig zanger van Blind Vengeance die laat in de jaren 80 één heavy metal album pro­duceer­den. De lineup werd gecom­ple­teerd door drum­mer Daren Smiteh en Mike Gionet op bas. Men nam in 1990 een demo album op cd op, waar­door men meteen opviel, omdat de rest van de demo’s in die tijd op cas­sette wer­den opgenomen. Van­wege deze sterke demo, kreeg men een con­tact aange­bo­den bij Warner Music en nam men hun eerst album op.

Com­mer­cieel suc­ces
In 1991 bracht Harem Scarem het gelijk­namige album uit, dat bin­nenkwam op #68 in de Canadese muziekcharts. De band had al een hit gesco­ord met een sin­gle van dat album, genaamd Slowly Slip­ping Away, welke op #25 kwam in de Canadese sin­gle hitli­jsten. Ze zouden het ook nog klaar spe­len om twee kleine hit­jes de hitli­jsten in te brengne, Hon­estly en Love Reac­tion. Het jaar daarop zou Harem Scarem weer met de neus in de boter vallen toen 8 num­mers van het demo album gebruikt wer­den in de Canadese teen hit serie, Degrassi Junior HIgh en Degrassi High’s farewell TV film, School’s Out.

Harem Scarem brachten hun tweede album, Mood Swings, uit in 1993. Dit album had een harder geluid dan het vooraf­gaande album. Het was ook het zang debut van drum­mer Smith op het num­mer Sen­ti­men­tal Blvd. Moodswings zou de favoriet onder de fans wor­den, het kwam in de hitli­jsten voor op plaats 83. De sin­gel No Jus­tice, welke afge­s­plitst was van het album, kwam terecht op plaats 59 in Canada, ter­wijl 2 andere sin­gles het net niet haalden. Moodswings zorgde ervoor dat de band pop­u­lair in Japan werd, en het eerste album werd daarom heel snel het jaar daarop in Japan uit­ge­bracht. Hierop vol­gde een live en een acoustis­che EP, genaamd, hoe kan het ook anders, Live en Acoustic.

Kort durend succes

In 1995 bracht de band hun derde album, Voice of Rea­son uit. Het album intro­duceerde de nieuwe stijl van de band, die donkerder was dan op de eerste twee albums. Het num­mer Blue werd uit­ge­bracht als een pro­motie sin­gle en men maakte er ook een video­clip van. Maar helaas kwam het niet in de hitli­jsten voor. Basist Mike Gionet ver­liet na het uitkomen van het album de band voor per­soon­lijke rede­nen en werd ver­van­gen door voor­ma­lig Blue Bones lid Barry Don­aghy. De vol­gende twee albums, Karma Cleans­ing (in Japan uit­ge­bracht onder de naam Believe) en Big Bang The­ory, zouden in het teken staan van het mod­erniseren van hun geluid. Ook Barry Don­aghy maakte zijn zang debut bij Harem Scarem met het num­mer Some­times I Wish van het Big Bang The­ory Album. Beide albums en hun sin­gles slaag­den er niet in om de hitli­jsten te bereiken. In 1998 bracht de band hun laat­ste com­mer­cieële sin­gle, So Blind uit.

Rub­ber
In 1999 veran­derde de band de naam van Harem Scarem naar Rub­ber, en onder die naam bracht men 2 albums in Canada uit. In Japan en de rest van de wereld bleef men de naam Harem Scarem gebruiken. Pete Les­per­ance maakte zijn lead-​vocal debut tij­dens de opnames van het num­mer Trip, van het evenzo genaamde album Rub­ber. Zij maak­ten een video voor het num­mer Sun­shine, waarin acteurs speelden die leken op Jay en Silent Bob, hoof­drol spel­ers in de op dat moment pop­u­laire par­o­die films, zoals de film Amer­i­can Pie. Het tweede album, Ultra Feel, onder de Rub­ber naam, pre­sen­teerde hun nieuwe drum­mer Creighton Doane, de broer van Melanie Doane, die Dar­ren Smith verv­ing bij Harem Scarem. Smith ver­ruilde voor korte tijd de drums voor de gitaar en sloot zich bij de band Helix aan om met hen op tour te gaan. De band liet toen al snel de naam Rub­ber voor wat het was en ging terug naar hun oor­spronke­lijke naam, Harem Scarem.

Lat­ere jaren en het opheffen

Weight of the World, het album van Harem Scarem uit 2002 greep terug op het eerdere geluid van het album Mood Swings. Het werd in 2003 opgevolgd door het album Higher. Het geluid van het album was meer een com­bi­natie van klassieke melodieuze rock met een mod­erne pro­duc­tie. Het album bracht ook de power-​ballad Higher voort. Ook zag het jaar 2003 het uit­bren­gen van het solo album van Harry Hess, Just Another Day genaamd. In 2004 bracht Pete Les­per­ance zijn solo album uit met de naam Down In It, opnieuw opgenomen met Mike Turner en uit­ge­bracht met de band­naam Fair­Ground in 2006.

Men ging door met het vrucht­baar pro­duc­eren van stu­dio albums, het album uit 2005 Over­load werd in 2007 gevolgd door het album Human Nature. Op de Japanse edi­tie van het album kwam een cover voor van het num­mer You Shook Me All Night Long van AC/​DC. In juli van het jaar 2007 bracht zanger Harry Hess het nieuws naar buiten dat de band nog 1 stu­dio album zou uit­bren­gen, en dat het na 20 jaar wel goed geweest was en men er mee kapte. Het laat­ste album van de band met de naam Hope, zou wor­den uit­ge­bracht in juli van 2008.

Met het oog op het oph­ef­fen van de band en een wellichte herenig­ing zei Creighton Doane het volgende.

Er waren geen uit­vallen of per­soon­lijke prob­le­men, het was gewoon een kwestie van tijd. Men was druk bezig met de diverse pro­jecten en ik denk dat het gewoon een van die momenten was waar je niet te lang bij stil moet bli­jven staan, maar je door­moet met je leven. Je moet er mee stop­pen voor­dat het een zooitje wordt en ter­wijl je nog goede muziek maakt.

Miss­chien komt er nog een goede mogelijkheid voor een reunie, wie zal het zeggen? Iedereen in de band kan goed met elkaar over weg en we werken con­stant samen, er heerst een gevoel dat het toch nog niet hele­maal voor­bij is. Maar toch was het het beste om te doen.

Na het oph­ef­fen
Op 21 juni 2010 kondigde het Ital­i­aans Fron­tiers Records een nieuw stu­dio project met de naam First Sig­nal aan. Hierin zouden de ex-​Harem Scarem leden Harry Hess en Dar­ren Smith een belan­grijke rol spe­len. Het album kwam uit op 27 augus­tus 2010. Het groot­ste deel van de Harem Scarem cat­a­lo­gus werd in Sep­tem­ber 2010 heruit­ge­bracht met veel extra mate­ri­aal. Veel albums die enkel in Japan uit­ge­bracht wer­den, zoals de B-​Side Col­lec­tion, Rocks and Bal­lads zouden ook heruit­ge­bracht wor­den. In decem­ber 2012 kondigde men aan dat een herenigd Harem Scarem op het 10de Firefest Fes­ti­val in Not­ting­ham VK in okto­ber 2013 head­liner zou zijn.

Voorverkoop: € 22.00
Deuren open: 18:00 /​06:00pm
Aan­vang: 19:00 /​07:00pm