Zahlada

ZAHLADA
Transowa podróż po pragnieniach i lękach, wewnętrznym samoprodukującym się kosmosie. Czwórka warszawskich muzyków (instrumentarium: skrzypce, bas, gitara, instrumenty elektroniczne) zaprasza do swojego odrębnego świata, w którym jedynym przewodnikiem jest poetycki tekst, a komunikacja odbywa się głównie za pośrednictwem serca i emocjonalnej wyobraźni. W
2013 roku wydali debiutancką płytę „Zahlada", a niedługo pojawi się kolejny album.
www.zahlada.pl
www.zahlada.bandcamp.com

Pisano o Zahladzie:
„(...) Na razie żyją płytą "Zahlada" (to od zagłady), która wiedzie słuchaczy w rejony progresywnego rocka z elementami akustycznych i syntezatorowych brzmień. "Kolory, zapachy i ty" z tą ponurą introdukcją ocierają się o pogodny folk, zaopatrzony w huraganowe efekty specjalne "Rzeźnik" brzmi jak antyballada, a nieco mantrowe "Odpowiadam" wpycha poezję Zahlady w ramiona cold wave. Teksty Sancheza obnażają łatwość, z jaką autor metaforyzuje codzienność językiem współczesnej młodzieży. "Wczoraj jest zeskanowane" - śpiewa o przeszłości(...)". (Konrad Wojciechowski, Metro)

„W ich brzmieniu jest coś niedzisiejszego - zarówno w warstwie melodycznej, jak i lirycznej. Wiem, to niezbyt przyjemna konstatacja, zwłaszcza jak na początek tekstu, ta „archaiczność" wydaje mi się jednak niepoślednim atutem Zahlady. Słuchając ich
debiutanckiej płyty mam wrażenie, że zbliżam się gdzieś w rejony „opornego" wschodniego rocka w stylu Perkałaby czy a nawet twórczości Lecha Janerki, w której melancholia dość przewrotnie łączy się z niezgodą na szarą rzeczywistość po „końcu historii". W tym kontekście świadomie „osobna" muzyka Zahlady uzyskuje wymiar emancypacyjny - pośród spokojnych dźwięków gitary akustycznej i nostalgicznego zawodzenia skrzypiec, skrywa się nadzieja na ucieczkę ze świata modnego zgiełku i wyścigu szczurów, droga ku przyszłości wiedzie jednak przez dzień wczorajszy (...)". (Bartłomiej Błesznowski, musicNOW)

„(...) Migoczące syntezatory malujące w tle transparentne plamy, skrzypce, które wynurzają się w odpowiednich momentach i czarującymi melodiami scalają moduły piosenek, a całość oddycha stonowana - trans, dozowany niepokój i kilka nieoczekiwanych napięć(...)". (Karol Stolarek, Nasze Miasto)

„(...) Spokojne, działające na wyobraźnię, refleksyjne. Zarazem nie wydaje mi się, by można było kojarzyć je z tzw. „poezją śpiewaną". Dzisiaj jest dzień przymusu luksusu - śpiewa Sanchez i to jest jeden z przykładów społecznego spojrzenia na
rzeczywistość, a nie artystycznej refleksji nad własną wrażliwością. Tekst Odpowiadam to już zdecydowanie mocne słowa, jakie bardziej pasowałyby do punkowego grania niż tematu prowadzonego głównie przez partie basu i skrzypiec, skrywa się nadzieja na ucieczkę ze świata modnego zgiełku i wyścigu szczurów, droga ku przyszłości wiedzie jednak przez dzień wczorajszy (...)".
(...). Klawisze mają na tej płycie swoją nowofalową chropawość i niepokój. To nie jest rock, ani post-rock, ale Zahlada będzie szukać odbiorców wśród słuchaczy ze środowisk alternatywnych. (...)" (Marek Sieprawski, Lampa)

„(...) Zatrzymanie to ujmujące, także mocno za rękę, bo nie da się dawkowac go po kawałku, co chwila zrywając się do dalszego biegu. Zahlada zawłaszcza i jeśli uspokoimy rozdygotane ciało na tyle, by „wejść" w początkowe dźwięki, zostaniemy z tym krążkiem do końca. Bo to intrygująco ułożona i dobrze wyprodukowana opowieść, którą chce się wysłuchać do ostatnich akordów. Zaplatające się ze sobą skrzypce, gitara, syntezatory koją, by dotknąć tekstami i skrytym niepokojem. Muzyka na dziś zespołu z dużym potencjałem na jutro.(...)" (Dariusz Pawłowski, Dziennik Łódzki)

Zahladę tworzą:

Ewa Jabłońska - skrzypce
W zespole Indukti odpowiada za konstrukcję melodii i kreację napięć. Współpracowała z Robertem Sadowskim w zespole Robot, z Pati Yang i z grupą Halucyna. Jej skrzypce słychać na płytach Maqamy i Deathcamp Project oraz w ścieżce dźwiękowej filmu Egoiści.

Artur Iwanowski - gitara
Od dziecka w warszawskim podziemiu muzycznym. Głównie w formacjach metalujących dżez i dżezujących metal. Z zespołem Tupilak wędrował po śladach Kobonga w poszukiwaniu pierwotnych form ekspresji.

Maciek Adamczyk - bas
Generator transu i tąpnięć w zespole Indukti i kontrabasista jazzowego Bajkonura. W rytmach reggae i funk kołysał z Namaste.
Wspierał Back To The Ocean od wysokiego C po H subkonta.

Sanchez - wokal, instr. elektroniczne, liryka
Poeta. Debiutował w 1997 r. w Akcencie, publikował w Studium, Arkadii, Nowej Okolicy Poetów, Opcjach, Arteriach, Kulturze Miasta, również w tzw. prasie artzine'owej i pokonkursowych antologiach. Wyróżniany w ogólnopolskich konkursach, m.in. w mikołowskim „Wojaczku" i w konkursie Opcji na debiutancką książkę poetycką. Dwukrotnie nominowany do Nagrody Głównej w Ogólnopolskim
Konkursie Poetyckim im. Jacka Bierezina (w 2009 i 2014 roku). Również autor tekstów i wokalista zespołów: DHM („Disco Heine Medina", 2003, „"dehumanizacja?", 2005), obecnie Chaplin&Chapman.

Jako support wystąpi zespół MINDSEDGE
Muzykę Mindsedge można opisać jako instrumentalny alternatywny rock o ciężkich, szybkich, czasem metalowych riffach przeplatanych dużo wolniejszymi, melancholijnymi i melodyjnymi partiami i solówkami. Zespół powstał w Górze Kalwarii w listopadzie 2006 roku. W 2010 wygrali przegląd zespołów muzycznych Batalia Dźwiękooff w Grójcu. W nagrodę nagrali debiutancki album "Theta", który został wydany w 2012 roku. W 2014 roku zespół został wyróżniony na Unique Rock Festival 2014 w Morągu. Skład: Bartek Baran (gitara), Daniel Baran (bas), Michał Bąk (perkusja).