Wiki
-
Data wydania
6 czerwca 1981
-
Czas trwania
9 utworów
Juju (album Siouxsie and the Banshees)
Album studyjny autorstwa Siouxsie i Banshees
Wydany 6 czerwca 1981 r
Nagrany 1981
Gatunek muzyczny
Post-punk gotycki rock
Długość 41 : 06
Etykieta Polydor
PVC (oryginalne amerykańskie wydanie)
Geffen (reedycja z USA w 1984 r.)
Producent
Nigel Grey Siouxsie i banshee
Siouxsie i chronologia Banshee
Kalejdoskop
(1980) Juju
(1981) Pocałunek w domu marzeń
(1982)
Siouxsie Sioux - chronologia
Juju
(1981) Dzikie rzeczy
Stworzenia
(1981)
Single z Juju
" Spellbound "
Wydano: 22 maja 1981 r
"Arabian Knights".
Wydano: 24 lipca 1981
Juju to czwarty album studyjny brytyjskiego zespołu rockowego Siouxsie i Banshees . Został nagrany w studiu Surrey Sound z Nigelem Grey jako koproducent i został wydany 6 czerwca 1981 roku przez wytwórnię płytową Polydor . Dwa single zostały wydane z Juju : " Spellbound " i " Arabian Knights ".
Album odniósł komercyjny sukces w Wielkiej Brytanii. Został doceniony przez krytykę za jego wydanie, z uznaniem szczególnie dla niekonwencjonalnych gitar Johna McGeocha i wokalnych występów Siouxsie . Pozostaje krytycznym faworytem i jest postrzegany jako przełomowy album post-punk.
Tło
Siouxsie i Banshee przed Golden Gate Bridge, po wydaniu Juju , od lewej do prawej: John McGeoch, Budgie, Steven Severin i Siouxsie
Po nieco elektronicznej wygięciu poprzedniego albumu, Kalejdoskopie 1980, Siouxsie i Banshees powrócili do gitarowego brzmienia dla Juju , ze względu na obecność oficjalnego gitarzysty McGeocha. Na płycie znalazły się również znakomite perkusyjne utwory członka zespołu Budgie . Według Stevena Severina : " Juju po raz pierwszy stworzyliśmy album" koncepcyjny ", który czerpał z mroczniejszych elementów, ale nie był wcześniej zaplanowany, ale kiedy pisaliśmy, zobaczyliśmy wyraźny wątek przebiegający przez piosenki ; prawie narracja do albumu jako całości ".
Album został nagrany we współprodukcji studia Gray's Surrey Sound. Tam McGeoch eksperymentował z rzadko używanym urządzeniem do efektów gitarowych o nazwie Gizmo na ścieżce albumu "Into the Light". Przymocowany do mostka gitary, Gizmo użył kółek z klawiszami do naciskania strun, dając gitarze McGeocha brzmienie klasycznego instrumentu smyczkowego. Dla "Rycerzy Arabskich" McGeoch przekształcił utwór Siouxsie, początkowo w rytmie walca, który skomponował na gitarze Vox Teardrop .
Rękaw przedstawił zdjęcie afrykańskiego posągu, który grupa znalazła w Horniman Museum in Forest Hill .
Styl muzyczny
Juju jest post-punkowym albumem i został wymieniony wyłącznie jako taki przez AllMusic. Płyta została również zakwalifikowana jako " art rock " The Guardiana , który również nazwał dwa single "cudami popu". Jednak Juju był cytowany przez niektórych krytyków jako gothic rock, chociaż zespół kwestionuje taką kategoryzację.
Wydaj
Juju osiągnął 7 miejsce na brytyjskiej liście albumów , pozostając na liście przez 17 tygodni.
Wydanie 180-gramowej płyty winylowej, zremasterowanej z oryginalnych taśm 1/4 "i przerwanej połowy w Abbey Road Studios przez Milesa Showella, ma zostać wydane 17 sierpnia 2018 roku.
Recepcja krytyczna
Profesjonalne oceny
Ocena wyników
Źródło Ocena
Cała muzyka 4/5 stars
NME bardzo korzystne
Dźwięki 4.5/5 stars
Po wydaniu Juju otrzymał krytyczne uznanie. Dźwięki okrzyknęły album, obserwując, że głos Siouxsie "wydaje się mieć nową pełnię melodii" z "bogatą, ciemną gładkością". Oceniając muzykę zespołu, pisarka Betty Page zauważyła: "Sposób, w jaki działa ta jednostka, jest imponująco spójny, jak jeden mózg wynalazczych muzycznych talentów McGeocha, Budgiego i Severina idealnie siatkowego z Siouxsie". Pochwaliła też McGeocha jako "jedynego człowieka, który może sprawić, że dźwięk gitary akustycznej będzie złowieszczy". NME uznało, że " Juju , ich czwarty album ich drugim najlepszym wynikiem", kwalifikujący go jako "szczyt rozrywki". Krytyczny Paul Morley zauważył, że Siouxsie "cieszy się bezcenną równowagą". Zakończył, wymieniając wszystkie piosenki, mówiąc: "Najważniejsze cechy strony -" Spellbound "," Into the Light "," Arabian Knights "," Halloween "i" Monitor "Najbardziej spójna strona od The Scream . "Nocny Shift", "Sin In My Heart", "Head Cut" i "Voodoo Dolly" Juju to pierwszy zintegrowany i pełen blasku Banshee od czasów The Scream . "
W przeglądzie retrospektywnym AllMusic napisał: "Początkowa intensywność Juju prawdopodobnie nie jest porównywalna nigdzie indziej w katalogu Siouxsie i Banshees, dzięki swoim zabójczym singlom, nieubłaganej sile i ożywczej dynamice, Juju jest post-punkowym klasykiem. "
W 2007 r. The Guardian umieścił Juju na liście "1000 albumów do usłyszenia przed śmiercią", pisząc: "Odwieczni mistrzowie rozmyślań suspensu, Bansheowie szlifowali swój znak firmowy z dala od art rock na najtrudniejszą i najciemniejszą scenę na Juju ." Juju pojawił się również w książce 1001 Albumy, które musisz usłyszeć przed śmiercią .
Dziedzictwo
W 1995 r. Pisarka Melody Maker Cathi Unsworth opisała Juju jako "jeden z najbardziej wpływowych brytyjskich albumów w historii".
Gitara McGeocha w szczególności została wyróżniona przez krytyków i muzyków. Mojo uhonorował go w 2006 roku, umieszczając go na liście 100 największych gitarzystów, którzy kiedykolwiek pracowali nad "Spellbound". Johnny Marr of the Smiths powiedział w BBC Radio 2 w lutym 2008 roku, że również wysoko ocenił McGeocha za swoją pracę nad "Spellbound". Marr zakwalifikował to jako "sprytne", z "naprawdę dobrą wybredną rzeczą, która jest bardzo nie rock'n'rollowa". W Uncut , Marr również ocenił McGeocha jako swojego 10 ulubionego gitarzystę za swoją pracę o Juju i Real Life by Magazine . Inny członek Smithów, piosenkarz Morrissey , skomentował "Spellbound" podczas wywiadu dla amerykańskiej stacji radiowej KROQ-FM w 1997 roku: "Kolejny świetny singiel, hit w Anglii, z pewnością nie tutaj, nie sądzę Ale były jedną z wielkich grup końca lat 70., wczesnych lat 80. Siouxsie i Banshee byli znakomici " Morrissey później nazwał Juju jako główny album Banshee .
Radiohead cytował Juju , a Thom Yorke , Ed O'Brien i Colin Greenwood wspominali o albumie. O'Brien przypomniał sobie nagranie "Spellbound" na magnetofonie po wysłuchaniu list przebojów, zauważając, że "była to wspaniała era muzyki". John Frusciante z Red Hot Chili Peppers wspomniał o nim jako o jednym z jego wpływów na album By the Way . Powiedział: "John McGeoch jest gitarzystą, z którym chcę być." W każdym utworze pojawia się nowy genialny pomysł: na ogół słucham nagrań z Magazine i Siouxsie oraz Banshees, Juju ". Billy Corgan z Smashing Pumpkins wybrał "Arabian Knights", gdy mówił o swojej ulubionej muzyce w radiu BBC: komentując piosenkę, powiedział, że "Siouxsie i Banshee byli w stanie odblokować pewne rytmy i uczucia które wciąż są w altrze rockowym dzisiaj ". Piosenkarz Suede , Brett Anderson, cytował Juju jako punkt odniesienia dla Black Rainbows podczas komponowania materiału.
Śledź wpis
Wszystkie teksty napisane przez Siouxsie Sioux , z wyjątkiem tam, gdzie to zaznaczono; cała muzyka skomponowana przez Siouxsie i Banshee (Sioux, Steven Severin , Budgie i John McGeoch ).
Personel
Siouxsie i banshee
Siouxsie Sioux - wokal, gitara na "Sin In My Heart"
Steven Severin - gitara basowa
Budgie - perkusja, perkusja
John McGeoch - gitara
Techniczny
Nigel Gray - produkcja
Rob O'Connor - projekt rękawa
Joe Lyons - fotografia rękawa
Opisy albumu w Last.fm są edytowalna dla każdego. Poczuj się autorem i umieść swoje informacje!
Całość tekstu udostępnionego przez użytkowników na tej stronie jest dostępna w oparciu o licencję Creative Commons Attribution-ShareAlike; zastosowane mogą być takżę dodatkowe warunki.
