Biografia
Paris (właściwie Oscar Jackson, Jr, urodzony 29 października 1967), znany również jako P-Dog. Amerykański raper, producent i aktywista, urodzony i zamieszkały w San Francisco w stanie California. Ukończył Uniwersytet w Californi ze specjalizacją w ekonomii z najwyższym wynikiem "A". Właściciel jednego z najlepszych głosów w historii hip hopu. Został odznaczony przez samych The Last Poets za działania mające na celu poprawę jakości życia czarnego społeczeństwa w USA. Założyciel Guerilla Funk Recordings.
Zadebiutował na rynku muzycznym w 1990 roku z albumem The Devil Made Me Do It, wydanym nakładem Tommy Boy records. Singiel o tym samym tytule, promujący ten album, z racji kontrowersyjnych treści został odrzucony przez cenzorów ówczesnego MTV.
W 1992 roku nakładem Tommy Boy miał się ukazać drugi album Parisa. Zarząd zadecydował jednak inaczej - Paris zostaje wydalony z wytwórni. Wydawanie jego kontrowersyjnego pod względem społeczno-politycznym materiału stanowiło ogromne ryzyko dla wytwórni. Niedługo potem Paris reaktywuje własny label - Scarface Records i pod jego szyldem wydaje drugą płytę. Płyta promowana jest dwoma teledyskami. Pierwszy z nich - The Days Of Old - to rozprawa na temat niekorzystnych zmian zachodzących w czarnym środowisku z biegiem czasu. Natężenie strzelanin, pobić, kradzieży i handlu narkotykami, przemoc na tle seksualnym… Tytułowe stare dni mają przypomnieć, że kiedyś Czarni darzyli się szacunkiem, że zepsucie na ulicach, to nie - jak zakłada większość z nich - wina rasizmu ze strony białych. To dzieje się na życzenie ich samych. Drugi klip promujący płytę powstał do utworu Assata's Song i jest swojego rodzaju hołdem dla czarnoskórych kobiet. Paris podziwia je za silną wolę i wolę walki o lepsze jutro, namawia je do szanowania siebie samych ale równocześnie namawia "braci" do wyboru kobiet, które są ich godne. Jest to klasyczna kontynuacja dzieła Malcolma Little, który w swoich przemówieniach również namawiał kobiety do tego, aby trzymały godny wizerunek i godnie reprezentowały NOI. Utwór opiera się na jazz-owym, przyjemnym bicie, który sprawia, że odbiera się go bardzo ciepło.
Rok później ukazuje się trzecia płyta Parisa. Guerilla Funk, bo taki tytuł nosiła produkcja, to najgłośniejszy album artysty. Tytułowy singiel ponownie wywoałał wiele kontrowersji. Paris osiąga liczbę trzech milionów sprzedanych kopii, co jest niewątpliwym sukcesem, gdy tworzy się tak niechętnie promowany przez mass media, kontrowersyjny materiał. Co raz częściej zapraszany jest jako gość do publicystycznych programów telewizyjnych i radiowych, gdzie budzi jeszcze większe kontrowersje swoimi wypowiedziami, ponieważ nie boi mówić się publicznie o tym, czego mówić się rzekomo nie powinno.
W 1997 Paris wydaje swój czwarty album zatytułowany "Unleashed". Jest to niskonakładowa produkcja z małą promocją. Album zawierał bardzo ostre rasistowskie teksty i motywy przemocy. Został również opublikowany w Europie ze zmienioną tracklistą. Zniesmaczony przemysłem muzycznym, Paris wycofuje się z nagrywania. Zostaje maklerem giełdowym. Chce zdobyć fundusz, który pozwoli mu otworzyć niezależną wytwórnię z prawdziwego zdarzenia.
W 2003 powraca z nowym albumem - Sonic Jihad. Okładka albumu, jak zwykle kontrowersyjna, nawiązuje do zamachów z 11 Września i przedstawia samolot lecący w kierunku Białego Domu. Tematyka jak zwykle oscyluje wokół polityki, przemocy wśród Czarnych, brutalności policji, wojny z terroryzmem i wojny w Iraku. Przy okazji wydania albumu powstaje strona internetowa Guerilla Funk Recordings. W sztandarowym utworze "What Would You Do" Paris obwinia rząd o przygotowanie zamachów z 11 Września by mieć pretekst do wszczęcia wojny o surowce, twierdząc, że do zamachu nie przyłożył ręki żaden inny kraj jak same Stany Zjednoczone.
Trzy lata później powstaje wspólny projekt Parisa i Public Enemy "Rebirth of A Nation". Tytuł jest nawiązaniem do filmu "Birth of a Nation" wktórym przedstawione sądziałania Ku Klux Klanu. Płyta jest zdominowana wokalnie przez Chucka D. Paris oprócz zwrotek na płycie odpowiada również za jej produkcję. Bity są świetne. W dużej mierze ciężkie i odpowiadające fanom starego brzmienia Public Enemy. Na płycie pojawiają się ościnnie m.in. Dead Prez, Immortal Technique, MC Ren, Proffesor Griff (wówczas nie członek Public Enemy) i Sister Souljah. W tym samym roku wydaje składankę "Hard Truth Soldiers" na której udzielają się Chuck D, MC Ren, Dead Prez, Paris, S.T.O.P Movement (do którego przynalerzą między innymi Mobb Deep, Everlast, Dilated Peoples, B Real…) i wielu innych artystów.
W roku 2008 Paris wydaje kolejny album pod tytułem "Acid Reflex" którego tytuł ponownie stanowi grę słów i odnosi się do Acid Reflux. Na płycie gościnnie m.in. Chuck D i sam Gearge Clinton. Płytę promuje teledysk "Don't Stop The Movement". Ponownie traktujący o polityce i policji, wyszydzający i krytykujący mainstreamowych raperów tworzących niekorzystny stereotyp i lansujących czynniki destruktywne.
Paris jako aktywista stara się pomagać ludziom. Twierdzi, że chce dać coś od siebie tym, którzy robią coś dobrego dla poprawy jakości bytu ogółu. Po wydaniu drugiej płyty ogłosił konkurs na napisanie pracy na dany temat społeczno-polityczny, której zwycięzca wygrać miał 10.000 USD. W trzech najnowszych albumach Parisa ukryte są złote bilety, każdy opiewający na sumę 10.000 USD. Paris wie, że są wśród jego fanów ludzie, którzy z chęcią wybraliby się na studia, ale najzwyczajniej ich na to nie stać, są ojcowie rodzin, robiący wszystko by opłacić i wyżywić swoją rodzinę i są samotne matki które ledwo stać na życie. Właśnie z myślą o takich przypadkach Paris zorganizował całe przedsięwzięcie, poświęcając na ten cel swoje prywatne pieniądze. Jako wykwalifikowany specjalista z zakresu ekonomii, Paris pomaga też ludziom obracać ich pieniędzmi. Podpowiada w co inwestować i jak należycie obchodzić się z zarobionymi pieniędzmi.
Zapraszam do odwiedzenia strony internetowej Parisa: www.guerillafunk.com
Dowiecie się tam więcej na jego temat, przeczytacie dużo recenzji z płyt i postulatów samego Parisa. Znajdziecie tam też wszystkie teledyski P-Doga. Guerilla Funk to coś więcej niż label muzyczny. To cała instytucja społeczna mająca na celu uświadamienie społeczeństwa i poprawę jakości życia ludzi. Jeśli jeszcze wierzysz, że prawdziwy hip hop nadal nie umarł i chcesz dostawać z tego zakresu wiadomości - zapisz się do newslettera na stronie i otrzymuj informacje o działaniach ruchu.
Opisy wykonawcy w Last.fm są edytowalna dla każdego. Poczuj się autorem i umieść swoje informacje!
Całość tekstu udostępnionego przez użytkowników na tej stronie jest dostępna w oparciu o licencję Creative Commons Attribution-ShareAlike; zastosowane mogą być takżę dodatkowe warunki.
