Władimir Wawiłow

Władimir Fiodorowicz Wawiłow, ros. Владимир Федорович (5 maja 1925 - 3 listopada (lub 11 marca) 1973) rosyjski gitarzysta, lutnista i kompozytor. Znany głównie jako kompozytor Ave Maria, przypisywanego bezpodstawnie Cacciniemu (styl utworu nie ma nic wspólnego ze stylem Cacciniego, jednego z prekursorów baroku w muzyce).

W 1949 Władimir Wawiłow i Lew Andronow stworzyli duet gitarowy. W ich repertuarze znalazły się m.in. Polka Rachmaninowa i Walc Durand, a także utwory Griega, Debussy, Albéniza. Ponadto duet wykonywał wiele rosyjskich romansów, w tym z towarzyszeniem śpiewaków. Większość aranżacji przygotowali sami wykonawcy.
W 1957 duet został nagrodzony srebrnym medalem na międzynarodowym konkursie organizowanym przez Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w Moskwie.
Wawiłow działał jako wykonawca na lutni i gitarze, edytor muzyki na potrzeby wydawnictwa oraz jako kompozytor. Często przypisywał swe prace innym kompozytorom, przeważnie renesansowym i barokowym (czasami z późniejszych epok), zwykle nie zachowując stylu danej epoki. Powiększył w ten sposób szeregi mistyfikatorów muzycznych (Fétis, Kreisler, Ponse, Casadesus i inni). Jego prace były bardzo popularne, niektóre z nich zostały radzieckimi szlagierami.

Najbardziej znanymi z jego utworów są:
Canzona Francesco da Milano (znana później jako pieśń "Złote miasto" ("Город Золотой")),
Mazurek Andrieja Sychry (nieistniejący kompozytor)
Elegia Michaiła Wysockiego (nieistniejący kompozytor)
Melodia rosyjska Michaiła Wysockiego
Ricercar Niccolo Nigrino (nieistniejący kompozytor)
Impromptu Bałakirewa,
oraz najbardziej znany:
"Ave Maria" Giulio Cacciniego (Wawiłow nie użył tego nazwiska, anonsując utwór jako anonimowy; po kilku latach organista Mark Szachin rozprzestrzenił odnaleziony jakoby przez Wawiłowa manuskrypt, przypisując mu autorstwo Cacciniego). Utwór ten często wykonują między innymi Andrea Bocelli, Sumi Jo i Charlotte Church.
Jako aranżer wziął udział w publikacji ponad 20 numerów "Albumu gitarzysty" pod red. A Aszkenazego. Opracował podręcznik "Wstępny kurs gry na gitarze siedmiostrunowej". Publikacje te zawierają sporą liczbę mistyfikacji Wawiłowa.
Wawiłow zmarł w ubóstwie na raka trzustki.

Muzyka lutniowa XVI-XVII ww. (Μелодия, 1970)
Rosyjska muzyka gitarowa (Μелодия, 1985)