Tekst
វាចាប្រុស ពិរោះដូចជាតន្ត្រី
ធ្វើឱ្យស្រី រន្ធត់ញាប់ញ័រឱរា
ចេះលួងលោម ថ្នាក់ថ្នមអង្អែលចិន្តា
ផ្សងប្រាថ្នា ស្នេហាស្មោះលើរូបស្រី
ពាក្យអង្វរ សូរសៀងក៏គួរអាណិតទោះឆ្ងាយ
គួរផ្ញើចិត្ត ផ្ញើជីវិតនឹងប្រុសថ្លៃ
តែរអែង ខ្លាចក្រែងចិត្តមិនភក្ដី
នាំឱ្យស្រី កើតក្ដីដោយសារហ្មងសៅ
សត្វកន្លង់ តែងស្រែករកលំអងផ្កា
ឆ្អែតកាលណា ក៏ហើយចោលផ្កាបាត់ទៅ
ឱ្យបុប្ផា រងទុក្ខខ្លោចផ្សានិត្យនៅ
ក្នុងជ្រោះជ្រៅ ក្ដៅក្ដួលតែឯងឯកា
ប្អូនខ្លាចតែ ប្រុសស្នេហ៍ដូចជាកន្លង់
ស្គាល់លំអង ហើយបោះបង់ចោលបុប្ផា
តែបើពិត ថាចិត្តស្មោះដូចវាចា
ទោះយ៉ាងណា អូនស៊ូលុះត្រាតែក្ស័យ
សត្វកន្លង់ តែងស្រែករកលំអងផ្កា
ឆ្អែតកាលណា ក៏ហើយចោលផ្កាបាត់ទៅ
ឱ្យបុប្ផា រងទុក្ខខ្លោចផ្សានិត្យនៅ
ក្នុងជ្រោះជ្រៅ ក្ដៅក្ដួលតែឯងឯកា
ប្អូនខ្លាចតែ ប្រុសស្នេហ៍ដូចជាកន្លង់
ស្គាល់លំអង ហើយបោះបង់ចោលស្នេហា
តែបើពិត ថាចិត្តស្មោះដូចវាចា
ទោះយ៉ាងណា អូនស៊ូលុះត្រាតែក្ស័យ